Het was een lange ruk richting noorden, naar Brisbane en dus Queensland. Van Harrington hebben we het grootste gedeelte van New South Wales langs de kust via de Pacific Highway genomen. Dat valt nog niet mee. We hadden aanvankelijk gedacht dat we op een gerichte reisdag met een beetje goede wil wel zo'n 700 kilometer zouden kunnen afleggen, maar die vlieger gaat niet op. De weg is niet overal vierbaans en met de camper haal je gemiddeld een snelheid van rond de 100 kilometer, niet meer. Dus duurt het allemaal wat langer.

We hebben het geschopt tot exact op de grens van New South Wales en Queensland, Tweed Heads. Daar vonden we een met prijzen overladen camping. Eenmaal daar staand ontdekten we dat de snelweg naast ons lag en de vandeluchthaven van Brisbane opstijgende vliegtuigen laag overkwamen. Toch hebben we er gelukkig niet al te veel last van gehad.

Aanvankelijk waren we van plan hier twee nachten te blijven, maar dat plan gooiden we om. Met gevolgen, zo zou later blijken. In overleg met Marit en Kaj besloten we naar Sea World te gaan. Dat was heel erg leuk, de kinderen hebben zich opperbest vermaakt en wij allemaal hebben ons vergaapt aan het aquarium onder water. Schitterend! Marit en Ina deden ook nog de Jet Rescue, een razendsnelle achtbaan op jetski's: doodeng, maar wel leuk. Het weerwaswisselvallig. We konden voor het eerst de korte broek aan omdat het erg zonnig en warm was, maar in de loop van de dag begon het te regenen en werd het kouder. Het klimaat is wel veranderd in de honderden kilometers die we hebben afgelegd. Het is warmer en we zien overal al suikerrietvelden en bananenplantages.

Na ons bezoek aan Sea World wilden we naar Moreton Island. Het plan was goed, voorbij Brisbane rijden van de Gold Coast richting Sunshine Coast. In Redcliff vonden we echter niks. Ooit was er wel toerisme geweest, maar nu was dat er niet meer. Een aardige mevrouw van de plaatselijke bank, waar we de weg naar een camping vroegen, zei het met weemoed in haar stem. Ze raadde ons aan verder langs de kust te rijden. Daar zijn campings genoeg.

Ze zou gelijk krijgen, maar niet helemaal zoals wij ons dat hadden gewenst.

We richtten ons vizier op Bribie Island. Daar stikt het van de campings. We hadden echter buiten de waard gerekend. UItgerekend deze week is in deze plaats het kampioenschap bowls van Queensland. Gevolg: alle campings vol. Dat was niet echt leuk en goede raad duur. Ina slaagde er de beheerster van een luxe appartementencomplex zo ver te krijgen voor een nacht een flat aan ons af te staan. We zagen het namelijk niet zitten om de nacht in onze camper op een parkeerplaats door te brengen. Norrmaal deed ze dat nooit, maar ook deze Australische was weer zo aardig!

En het appartement zooooo luuuuuxxx!! Het licht gaat aan met de afstandsbediening... Dat hebben we thuis niet en daar gaan we dus even van genieten.

Nadat we onze spullen hadden weggelegdconcludeerden we dat dittoch wel heel goed was ook. Even goed uitrusten. We wandelden het dorp in en kwamen uit in de Bribie Island Bowls Club. Normaal zou je daar dus never nooit terecht komen, maar Ina stapte zo naar binnen. We moesten lid worden, deden dat, en konden naar boven. Het was echt bizar, alleen maar Australiërs, en een raar systeem van eten bestellen, drinken bestellen en daar achter een soort casino. Maar toch als vreemdeling heel erg leuk om mee te maken.

Het eten was verrukkelijk.Een enorme biefstuk rauw en dan zelf in stukjes snijden enbakken op een gloeiend heet stuk graniet. En iedereen maar vragen waar we vandaan komen en hoe we het landvinden. We ontmoetten in dit merkwaardige etablissement een Australische man die voor de tweede keer bezig is zijn land rond te reizen. Letterlijk dus: rond langs de kant. De eerste keer deed hij dat met de klok mee, omdat hij dan precies overal op tijd was om de bloeiende planten te kunnen zien en deze keer tegen de klok in vanwege de krokodillen. Wij snappen dat niet, maar hij des te beter. Hij gokte dat we uit Duitsland kwamen. Veertien kilometer mis. Dat is voor een Australiër natuurlijk helemaal niks, veertien kilometer. Het is zo heel geweldig hier, die warme belangstelling. En de gastvrijheid, waar wij een voorbeeld aan kunnen nemen.

Morgen gaan we terug naar de camper en verder naar het noorden.