Na de eerste dagen in Sydney in de buurt van de haven te zijn gebleven hadden we nu een nieuw plan: the City! Eerst naar de Sydney Tower, dan de stad proeven door een wandeling en, niet onbelangrijk, het shoppen om vervolgens af te dalen naar het oudste gedeelte van de stad, The Rocks.

Dus bracht het pontje ons weer eens naar Circular Quay, waarna we de stad in liepen richting Sydney Tower. Die rijst ruim driehonderd meter boven de grond uit en vandaar heb je een adembenemend uitzicht over deze geweldige stad. We hebben de panorama's genoten. Je kon tot de Blue Mountains kijken en wezagen ook de legendarische Botany Bay, waar James Cook ooit aan land ging.

Mooi zichtbaar van bovenaf waren het voetbalstadion en, erg belangrijk, het cricket stadion. Woensdag waren de parlementsverkiezingen in Australië met als voornaamste item de immigratiepolitiek. Een beetje zoals bij ons dus. De kranten maakten zich echter drukker over de nederlaag van het Australische cricketteam tegen Pakistan, die ze als 'beschamend' omschreven. Dat krijgt je in een land dat zichzelf als de creme de la creme van het cricket beschouwt. Dit verlies kwam dus keihard aan.

Nadat we weer met beide benen op de grond stonden kwam fase twee van deze City Tour: het shoppen. Mogelijkheden genoeg, in Sydney kun je te kust en te keur gaan. Winkelcentra overdekt en in de vrije buitenlucht, met grote zaken en kleine winkeltjes. Geweldig allemaal. Marit en Ina begonnen aan hun kooptocht. Ze slaagden met lof en beloonden zichzelf met een behoorlijke aanvulling van hun garderobe. Allemaal verzameld bij de esprit-winkel: what's new?

Vervolgens werd de jacht geopend op een telefoon en een internet-abonnement voor de rest van de reis, Ook dat lukte glansrijk. Het gebeurde in een winkel van vodafone, niet toevallig. Het kan toeval zijn, maar een op de drie zaken in Sydney is een vodafone-zaak. Iedereen loopt hier met het meest geavanceerde mobieltje rond. Je wilt het niet weten. Nou, met ons is het allemaal gelukt. Dankzij onszelf en vodafone.

Het werd dus tijd om koers te zetten richting The Rocks. We liepen Pitt Street en namen aan het eind de bocht naar George Street. Daar betraden we de oudste wijk van de stad, beroemd om zijn kleine winkeltjes, cafeetjes en galerietjes. Heel knus allemaal, nogal in contrast met de wolkenkrabbers in de buurt. Veel van de zaakjes in The Rocks handelen in Aboriginal-kunst. In Sydney heb je geen Aboriginals, wij hebben ze althans nog niet gezien. Ze zijn eeuwenlang onderdrukt en gediscrimineerd, door blanken zeker niet serieus genomen. En nu maken diezelfde blanken goede sier met de kunst van de oorspronkelijke bevolking. Winkel na winkel. Dat is wrang. Maar de kunst van de Aboriginals is wel heel erg mooi.

Na onze tour door The Rocks was het tijd om terug te keren naar Kirribilli. Daar bij de pier (een grote naam voor een miniplatformpje) staat een piepklein cafeetje annex wachthuisje. Daar kun je koffie en gebak kopen terwijl je op de veerboot wacht. 's Ochtends hadden we er een cappuccino gebruikt, maar niet betaald omdat er onvoldoende wisselgeld in kas zat. 'No problem, pay later', was ons verteld. Dat gemak, die vriendelijkheid en dat vertrouwen!

Nu keerden we terug en wilden we onze schuld voldoen. De dames van het cafeetje zaten ook op de boot. Ze wimpelden weer af. 'Betaal morgen maar. En als je het niet doet, dan sturen we de immigratiedienst achter jullie aan. Ha, ha.' Enze wildenweten waar we die dag geweest waren. Op hetantwoord dat we de stad hadden verkend en waren gefinished in The Rocks begonnen ze meewarig te kijken. 'The Rocks? Dat is voor toeristen.'

We liepen de trap op richtingGlennferrie Lodge. Halverwege stopten we even en keken elkaar aan: 'Maar dat zijn wij toch ook?'