De boottrip naar Manly (Beach) was een verplicht nummer. WVV-bestuurslid Piet van Dam had hem al gemaakt en bezwoer ons dat we dat ook moesten doen. In de ANWB-resigids staat bovendien dat het een van de mooiste korte boottrips van deze aardbol is.

We zijnna ons bezoek aan Taronga Zoo bij terugkomst in het centrum dus meteen maar overgestapt op de pont naar Manly. Geen spijt van gehad. Piet had helemaal gelijk toen hij het ons aanbeval. Het weer was nog steeds goed, een wat waterig zonnetje bij 16 graden. Koud is het hier trouwens 's ochtends en 's avonds wel. Dat vinden ook de Australiers zelf. Dikke truienwerk vaak. Maar wel lekker om iets te ondernemen.

Manly lag er tamelijk rustig bij, maar wat zal het daar loos gaan in de zomer. Surfen, bruin bakken, zwemmen en flaneren. Mooie badplaats met een mooi strand. Ende bomen liepen weer werkelijk bomvol met die schreeuwlelijken van een regenbooglori. Verschrikkelijk! Daar zou je een programmaatje op loslaten zeg. En bij ons wringen ze zich in alle bochten en betalen zich scheel omaan een paartje te komen. Het is verkeerd verdeeld in de wereld.

Goed. Op een gegeven moment kwamen er dreigende wolken over Stille Zuidzee aan drijven. En daar kwam ook zat regen uit. Dus zijn we maar teruggegaan naar Sydney. Daar regende het inmiddels pijpenstelen, maar de Aussies gaan er niet onder gebukt. Het is vrijwel niet mogelijk dat er een opgeruimder volk in de wereld is dan dit. Ze zijn vriendelijk, meelevend, geinteresseerd en altijd positief ingesteld. Echt verbijsterend leuk om mee te maken. Als je op de rand van het trottoir even in het zonnetje zit te wachten en er komt een mevrouw langs dan vraagt die bezorgd of je misschien onwel bent geworden en of ze kan helpen. 'No thank you madam, very kind.' Dat maak je ergens anders niet gauw mee.

Bij terugkomst snelde Ina overigens in de looppas naar de overkant van de straat. Daar was StarbucksCoffee te koop. Huh? Starbuckskoffie.Mariekehad het maar raar gevonden, dat Ina nog nooit Starbuckskoffie had gehad. Ja, dat krijg je als je op het Oost-Groningse platteland je dagen slijt. Nu zag ze haar kans schoon. Er werd koffie gedronken, take-away-style. Starbucks. Het wordt nog wel wat met ons. In de zin van wereldburgers dan.